Bieżące wydarzenia
Pogórniczy wrzesień 2022
Ostatni górnik przodkowy opuścił kopalnię „Pomorzany” 24 grudnia 2020 roku. Później, do 18 kwietnia 2022 roku w kopalni pozostawała jedynie nieliczna grupa górników-likwidatorów. Ich jeszcze można było nazywać górnikami czynnymi, ale od tego momentu już tylko buldożery były w użyciu i złomiarze pastwili się nad pozostałością powierzchniowej infrastruktury przypominającej kopalnię. Te dwie wymienione wyżej daty są i pozostaną już na zawsze znamienne w dziejach olkusko-bolesławskiego górnictwa.
W sytuacji, gdy nie ma już górnictwa należało czymś wypełnić pustkę. Powstało tak zwane Bractwo Kopackie. Może nie powstało w tym momencie, ale zostało reaktywowane, bo ono de facto pod patronatem ówczesnego krakowskiego kardynała Zbigniewa Oleśnickiego, zostało założone 3 maja 1446 roku przy klasztorze augustianów w Olkuszu. Było organizacją zrzeszającą ówczesnych kopaczy i gwarków trudniących się pozyskiwaniem galeny srebronośnej. Do kiedy to ugrupowanie działało trudno dzisiaj ustalić. Ta dzisiejsza, będąca w fazie organizacji struktura, odświeżona dzięki pasjonatowi historii górnictwa olkusko-bolesławskiego, Franciszkowi Rozmusowi, wzięła na siebie ciężar (i traktuje go jak obowiązek) przypominania odległej historii, ale także kultywowania tradycji ukształtowanej przez współczesnych górników. Jej insygniami, znakami rozpoznawczymi są srebrny Krzyż Gwarków z 1618 roku oraz wiernie odtworzone ze ściennego fresku z olkuskiej bazyliki charakterystyczne stroje gwarków i trzymany przez nich herb Olkusza. Bazuje także na historycznych sztandarach z przełomu XIX i XX wieku znajdujących się w bolesławskim kościele.
Te cztery sztandary okazjonalnie uczestniczą w procesjach Bożego Ciała, rezurekcyjnych i odpustowych, lecz coraz rzadziej ostatnio występują w komplecie, a powodów można by wyliczyć kilka. Nie w tym rzecz. Niektóre z nich za sprawą Bractwa Kopackiego zaprezentowane zostały dwukrotnie w katedrze na Wawelu a ostatnio także w olkuskiej bazylice, gdzie była sprawowana msza święta z okazji 413 rocznicy cudownego uratowania olkuskich górników z kopalnianej katastrofy zawału. Tam budziły zachwyt wśród mających okazję je podziwiać.
Bractwo Kopackie próbuje wykorzystywać wszelkie okazje dla propagowania wielkiej roli jaką na przestrzeni wieków górnictwo pełniło na naszych ziemiach. Taką okazją był doroczny odpust parafialny w Bolesławiu.
Uroczystość odpustowa w bolesławskiej parafii pod wezwaniem Macierzyństwa NMP i św. Michała Archanioła zawsze wypada w ostatnią niedzielę września, a tym razem była to niedziela 25 września. Tegoroczne świętowanie miało bardziej niż zwykle podniosły charakter. Mszę świętą celebrował i kazanie wygłosił ks. prałat Antoni Idasiak. Choć nie było to jakoś specjalnie nagłaśniane, na tę okazję udało się zmobilizować kilkunastu górników w mundurach galowych. W czasie uroczystej mszy świętej odpustowej przed ołtarz wystawili oni wszystkie cztery sztandary a dwa z nich uczestniczyły także w procesji. Brali w niej udział również olkuscy gwarkowie oraz reprezentujący Stowarzyszenie Szansa Białej Przemszy jego prezes, Józef Niewdana w randze generalnego dyrektora górniczego. Były władze samorządowe gminy Bolesław. Była orkiestra dęta Zakładów Górniczo-Hutniczych „Bolesław” S.A., była duża grupa kapłanów z dekanatu sławkowskiego a wśród nich także księża emeryci z Będzina. Była duża grupa osób spoza parafii. Ochotnicze Straże Pożarne z terenu parafii reprezentowała OSP Laski z jej komendantem na czele. Tej reprezentatywnej grupie społecznej unaoczniono, że górnicza część mieszkańców jeszcze żyje, że jeszcze jest komu pamiętać, wskrzeszać pamięć i podtrzymywać tradycje. Mszę zakończył podziękowaniami proboszcz ks. Sylwester Kulka – dziękował wszystkim zaangażowanym w przygotowanie oraz uczestniczącym, a z imienia wymienił Franciszka Rozmusa i Józefa Niewdanę.
Na koniec dnia, w ramach VII Zagłębiowskiego Międzynarodowego Festiwalu Organowego wystąpił chór mieszany BASILEUS z Warszawy pod dyrekcją Romana I. Drozda. Został zaprezentowany przepiękny repertuar wyjęty z liturgii chrześcijańskiego Wschodu, ale nie mniej ważny był komentarz dyrygenta − potrafił do głębi wzruszyć słuchacza.
Całość wypadła wyjątkowo uroczyście.
Zdjęcia z Koncertu autorstwa pani Gabrieli Mirek. Dziekujemy.
Sierpniowa konstatacja
21 sierpnia 2022 roku w olkuskiej bazylice p.w. św. Andrzeja Apostoła z inicjatywy „Bractwa kopackiego” została odprawiona msza święta w intencji gwarków i górników Ziemi Olkuskiej w 413. rocznicę cudownego ocalenia olkuskich górników za przyczyną Matki Boskiej Częstochowskiej z katastrofy w kopalni srebra i ołowiu 22 sierpnia 1609 roku.
URATOWANIE ZASYPANYCH GÓRNIKÓW Z OLKUSZA
W kopalni ołowiu i srebra w Olkuszu pewnego dnia w 1609 r. pracowało razem 5 górników. Nagle rozległ się straszny huk i szyb się zawalił. Znaleźli się 90 stóp pod ziemią odcięci od świata. Pobożni ludzie zaczęli modlić się o ratunek i ślubowali Matce Bożej Częstochowskiej, że odprawią pielgrzymkę na Jasną Górę, jeśli ocaleją. Tymczasem na powierzchni zgromadzone rodziny zasypanych nie ustawały w modlitwie do Najświętszej Panienki, a pozostali górnicy rozkopywali zawał. I tak przez 5 długich dni. Wreszcie pomoc dotarła do górników i wydobyła ich na powierzchnię całych i zdrowych. Dziękczynieniom Matce Bożej Częstochowskiej nie było końca. Wkrótce ocaleni wraz z rodzinami udali się na Jasną Górę. Cud ten uwiecznił malarz Karol Dankwart na sklepieniu bazyliki jasnogórskiej w 1695 r.
Wcale nie trudno w to uwierzyć, że dzisiaj nikt już o tym nie pamięta. Po pierwsze dawno to było, a po drugie nikt nie odświeżał, wcześniej nie przywoływał tego typu historii. A przecież, jakby nie było, jest to ważny budulec pełnej prawdy o tutejszym górnictwie. Tym wartościowszą, w takim razie, okazała się ta inicjatywa.
Z końcem 2020 roku olkusko-bolesławskie górnictwo cynkowo-ołowiowe przestało istnieć – przeszło do historii. W tak ważnym momencie dla tej ziemi i społeczności tutaj żyjącej należy przypominać niektóre (przynajmniej te dobrze udokumentowane) fakty z przeszłości. Sierpniowa inicjatywa była jedną z prób odświeżenia pamięci i miała miejsce w przeddzień rocznicy.
Mszę świętą w koncelebrze sprawowali: kustosz z Jasnej Góry o. Stanisław Rudziński i proboszcz olkuskiej fary ks. Mieczysław Miarka. W czasie mszy zaprezentowany został słynny półtorametrowy Krzyż Gwarków z XVII wieku, w całości wykonany ze srebra oraz profesjonalnie spreparowany obraz-fotografia fresku ze sklepienia kościoła, sanktuarium Matki Boskiej Częstochowskiej. Po mszy z krótkim koncertem wystąpił chór Cantores Minores Basilica Sancti Andreae pod kierunkiem ks. Roberta Żwirka. I choć nie była to okrągła rocznica, zebrani mogli także wysłuchać koncertu organowego w wykonaniu Macieja Semli. Organista zaprezentował swoją klasę na słynnych organach Hansa Hummla. Całość zakończyła konferencja z tematyką nawiązującą do historii tutejszego i okolicznego górnictwa. Obchody rocznicowe honorowym patronatem objął Prezydent RP, Andrzej Duda.
W czasie nabożeństwa kazanie wygłosił gość z Jasnej Góry. Nawiązując do okoliczności, mówił w nim o potrzebie przypominania ważnych wydarzeń z przeszłości, a w tym przypadku cudu uratowania z zawału olkuskich górników za przyczyną i wstawiennictwem Matki Jezusa. Wspomniał o Jasnogórskiej Księdze Cudów (Liber miraculorum Beate Virginis Monasterii Czenstochoviensis). Zachwycał się wyposażeniem i wystrojem tutejszego kościoła oraz wskazał na niektóre cechy jego podobieństwa do jasnogórskiej bazyliki.
Bolesław w tej uroczystości miał znaczący udział. Naszą gminę i parafię reprezentowali górnicy w mundurach galowych. Udając się do Olkusza zabrali ze sobą dwa największe spośród czterech górniczych sztandarów będących na stanie parafii. Sztandary reprezentujące: jeden górników Tłukienki i Krążka i drugi górników kopalni „Bolesław”, to historyczne obiekty, dzieła sztuki hafciarskiej, świadczące o znaczeniu ówczesnego górnictwa. Te sztandary, ewenement nawet w skali kraju, warto pokazywać na szerszym niż parafia obszarze, bo tam dopiero widać ludzki zachwyt, jaki wzbudzają. Szkoda, że z braku obsady nie udało się przy tej okazji pokazać pozostałych dwóch im podobnych obiektów, to jest: sztandaru kopalni „Triumvirat” oraz najstarszego, ostatnio nieco przeprojektowanego, nawiązującego do powołania do życia Zakładów Górniczo-Hutniczych „Bolesław” a ponadto reprezentującego bolesławski lud rolniczo-górniczy. Cieszyć się natomiast należy, że wreszcie w składzie pocztów sztandarowych znaleźli się przedstawiciele młodszego pokolenia bolesławskich górników. Myślę, że się nie obrażą, gdy ujawnimy ich nazwiska. Tym razem byli to: Andrzej Ciuła, Mateusz Liszka i Krzysztof Sikora. Jak to się mówi: „lepiej późno niż wcale”. Średnie pokolenie reprezentowali Stanisław Chojowski (wspomagany przez wnuczka Piotra), Jan Liszka i Stanisław Nawara – doświadczeni górnicy olkusko-bolesławskich kopalń.
Powyższą wzmiankę uzupełnia galeria zdjęć autorstwa głównego animatora tego typu poczynań, Franciszka Rozmusa
JRC
W drogę z nami wyrusz Panie!
13 sierpnia , w sobotę zakończyła się tegoroczna piesza pielgrzymka na Jasną Górę. W naszej grupie pielgrzymowało 105 pielgrzymów. W imieniu wszystkich pielgrzymów, jak również swoim własnym, pragnę podziękować tym, którzy nas wspierali modlitwami, ale i materialnie. Dziękujemy p. Jackowi Czekajowi za użyczenie samochodu na bagaże i kierowcy na czas pielgrzymki. Dziękujemy za przekazaną żywność, za materialne wsparcie pielgrzymów przez tak wiele osób. Staraliśmy się odwdzięczyć wszystkim dobroczyńcom codzienną modlitwą. Dziękujemy także wszystkim służbom pielgrzymkowym: Jadwidze Bogackiej, Krzysztofowi i Bogusławie Skubisom za posługę w kuchni, służbie kwatermistrzowskiej, muzycznej, transportowej i porządkowej. I wreszcie szczególne podziękowania należą się samym pielgrzymom, za ich świadectwo wiary i modlitwy. Dziękuję też panom, którzy rozpakowali samochód z rzeczami pielgrzymów już tu na miejscu. Wszystkim za wszystko Bóg zapłać.
Fotorelacja z pielgrzymki
Rzecz warta odnotowania
30 czerwca 2022 roku kilkanaście, a może kilkadziesiąt osób uczestniczyło w niecodziennym wydarzeniu − przynajmniej w skali naszej okolicy. Była nim msza święta pogrzebowa. Choć zdaje się, że to żaden unikat, także w bolesławskiej parafii, warto odpowiedzieć na pytanie, dlaczego ów pochówek uznać należy za wyjątkowy. Otóż…
W to upalne czerwcowe popołudnie odbył się pogrzeb osoby, której żaden z nas współcześnie żyjących nigdy nie spotkał, osobiście nie znał. I co jeszcze dziwniejsze – od ponad stu dwóch lat spoczywała ona na przykościelnym cmentarzu. Trzeba dodać, że starym cmentarzu. A „stary” w tym przypadku oznacza, że różnie kształtowały się koleje jego losu.
W czasie drugiej wojny światowej na przykład teren ten był traktowany przez okupanta jako pastwisko dla koni, a z ustnego przekazu ludzi starszych dowiedzieć się można, że jakaś jego część pełniła funkcję parku (?). Choć jest to miejsce święte dla ludzi wierzących, ta połać ziemi mogła być (i wiele na to wskazuje, że była) niejednokrotnie przekopywana, a ziemne groby − świadomie, bądź nie − niszczone. Tak się składa, że po wojnie tak kościół, jak i przykościelny cmentarz nie były traktowane lepiej. Dopiero w 2017 roku podjęto pierwszą poważną próbę przywrócenia temu miejscu należnej czci.
Karczując zachodnie zbocze góry cmentarnej, pracujący tam parafianie całkiem przypadkowo natrafili na wyjątkowo zaniedbaną, zapomnianą mogiłę. Praktycznie nic nie wskazywało, że jest to miejsce pochówku. Można było to wywnioskować jedynie na podstawie tablicy nagrobnej umieszczonej na przegniłym krzyżu, która, o dziwo, zachowała się w niezłym stanie. Widniał na niej napis: „Mogiła BOLESŁAWA ZMYSŁO Urodzony 1903 roku Poległ na polu chwały 1920 r. Cześć Jego Pamięci” (dosłowny zapis).
Aż dziw bierze, że mogiła zachowała się w takich okolicznościach! Odkrycie było szokiem nie tylko dla pracujących na tym terenie. W głowach także kilku innych osób natychmiast zaczęły rodzić się pytania: jak to możliwe, że siedemnastolatek poległy w najtrudniejszym okresie walk o wolność Polski, czyli także i naszą wolność, nie ma właściwie utrzymanego grobu? Gdzie jest jego rodzina? Kto i kiedy postawił krzyż na jego mogile? Dlaczego Bolesław jako miejscowość (jej mieszkańcy, parafia, gmina) nic nie wie o bohaterze spoczywającym w tej ziemi? Przecież ten młody żołnierz jest jedną z cegiełek fundamentu naszej wolości! Choć z wielu innych został on zbudowany, to każda z nich jest równie ważna dla jego trwałości.
Z tego założenia wychodząc, w wąskiej grupie odkrywców natychmiast podjęto próbę ustalenia, kim był ten młody człowiek, skąd pochodził, gdzie i w jaki sposób zginął. Rezultaty tych poszukiwań były i nadal są skromne. Jedynym niepodważalnym faktem są stwierdzenia zawarte w tekście z tablicy nagrobnej.
Krzyż z tablicą nagrobną na świeżo odkrytym grobie
Pomimo braku szczegółów nie można było obojętnie potraktować tego znaleziska i przejść nad nim do porządku dziennego. Bolesław Zmysło zasługiwał na godne miejsce pochówku. Szczęśliwie, podobnego zdania byli pracownicy Instytutu Pamięci Narodowej, a konkretnie Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN w Krakowie w osobach naczelnika biura, dra Macieja Korkucia oraz głównego specjalisty, pani Marii Koniecznej. To dzięki ich staraniom w dniu 27 czerwca 2022 roku rozebrano mogiłę i dokonano ekshumacji. Badania archeologiczne i antropologiczne potwierdziły przypuszczenia – w ziemi spoczywały szczątki osoby wiekowo odpowiadającej opisowi z tablicy nagrobnej. Zebrane, zostały one umieszczone w specjalnie do takich celów wykonanej trumnie.
Złożenie zwłok w nowo wybudowanej piwniczce grobowej poprzedziła msza święta sprawowana przez dziekana dekanatu sławkowskiego, proboszcza parafii Bolesław, ks. Sylwestra Kulkę. Umieszczoną na katafalku trumnę ozdabiał piękny wieniec z biało-czerwonych kwiatów ufundowany przez OBUWiM Kraków. W imieniu nieznanej rodziny poległego żołnierza proboszcz dziękował wszystkim zaangażowanym w zorganizowanie godnego pochówku. W mowie pogrzebowej, nawiązując do treści przeczytanej ewangelii, porównywał poświęcone życie Bolesława Zmysło do ziarna wrzuconego w ziemię. Mówił, że jeśli takie ziarno obumrze, przynosi plon obfity, jeśli zaś nie obumrze, zginie. Poległy w walce o wolność swojej ojczyzny bohater, jak ziarno wrzucone w ziemię, przyniósł obfity plon. Jego przejawem była na przykład postawa uczestników głównej bitwy 1920 roku, czyny żołnierzy września, heroizm młodych powstańców warszawskich, hart ducha żołnierzy niezłomnych, wyklętych, bohaterstwo wszystkich obrońców ojczyzny. My również korzystamy z owoców ich poświęcenia, na ich podstawie uczymy się patriotyzmu.
Kronikarski obowiązek nakazuje, aby z nazwiska wymienić przynajmniej kilka osób uczestniczących w tej cichej, skromnej uroczystości. Władze gminy reprezentowali wicewójt, Agata Borkiewicz oraz sekretarz, Tomasz Kalembka. Z ramienia Drużyny Strzelców Olkuskich stawił się pasjonat odkrywania historii, Jacek Golik. Pomimo nikłego nagłośnienia tego wydarzenia odliczyły się także osoby, którym leży na sercu to wszystko, co stanowi polskie dziedzictwo narodowe. Wszystkim obecnym pozostaje teraz cierpliwie czekać na ostateczne zakończenie sprawy, czyli na odsłonięcie i poświęcenie czegoś w rodzaju pomnika upamiętniającego poległych w walce z bolszewikami.
'Niezłomni' w Laskach
Co rok w uroczystość Bożego Ciała nie ma popołudniowej mszy św. w parafialnym kościele. Jest za to uroczysta msza i procesja eucharystyczna w kaplicy filialnej w Laskach. To już pewna tradycja pochodząca od czasu, kiedy kościół parafialny był zajęty przez wyznawców kościoła polskokatolickiego i całe życie religijne koncentrowało się w kaplicach w Tłukience i w Laskach. To właśnie tam, w Laskach odbywała się wtedy procesja eucharystyczna Bożego Ciała. Kościół już dawno powrócił, czasy się zmieniły, a tradycja procesji w Laskach trwa. Tak było i tym razem. Była to niejako uroczystość podwójna. Po pierwsze swoją obecnością zaszczycił nas ks. Bp. Piotr Skucha, który kontynuował w ten sposób wizytację duszpasterską parafii. Dla tej małej wspólnoty była to obecność szczególnie ważna. Wraz z ks. Biskupem mszę św. koncelebrował ks. Tadeusz Maj- poprzedni proboszcz i budowniczy tej kaplicy, ks. Prałat Piotr Noga i miejscowy proboszcz. Drugim ważnym elementem tej uroczystości było poświęcenie nowego witraża. Otrzymał on umowną nazwę „Niezłomni” Przedstawia bowiem trzech wielkich synów narodu polskiego: Św. Jana Pawła II, Bł. Stefana Kardynała Wyszyńskiego i Bł. Księdza Jerzego Popiełuszko. Dlaczego niezłomni chyba nikomu nie trzeba wyjaśniać. Poświęcenia dokonał ks. Biskup Piotr po zakończeniu mszy świętej. Witraż ma być nie tylko ozdobą tej kaplicy, ale ma też wzywać i zachęcać do naśladowania w życiu zawierzenia Maryi i życia zgodnie z zasadą „Zło dobrem zwyciężaj.” Następnie wyruszyła procesja do czterech ołtarzy. Towarzyszył nam w niej deszcz. To jednak jest już tradycją. Najważniejsze wydarzenia w historii kaplicy obchodzone były w obfitym deszczu. Tak odbywała się uroczystość poświęcenia kaplicy, kiedy to ks. Biskup Adam Śmigielski i towarzyszący mu kapłani oraz wierni szli w procesji eucharystycznej w strugach ulewnego deszczu, przemoczeni do ostatniej suchej nitki. Do dziś wszyscy to wydarzenie pamiętają i mile wspominają. Gdyby dopatrywać się w tym wszystkim jakieś symboliki, wiedząc, że w Biblii deszcz jest znakiem błogosławieństwa, można powiedzieć, że Bóg rzeczywiście pobłogosławił wspólnocie gromadzącej się w tej kaplicy. Przez cały czas trwa w wierze i coraz bardziej upiększa swoją świątynię. Wierzymy, że także wczorajszy deszcz jest zwiastunem i zapowiedzią Bożego błogosławieństwa na dalsze lata.
Procesja Bożego Ciała
Jak co roku w Uroczystość Bożego Ciała wyszliśmy z procesją na ulice parafii, by w ten sposób wyznać naszą wiarę w obecność Jezusa w Eucharystii. Dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do głębszego przeżycia tej uroczystości: Policji, która czuwała nad naszym bezpieczeństwem, Orkiestrze ZGH Bolesław, przygotowującym ołtarze, dzieciom sypiącym kwiaty, niosącym poduszki , paniom od feretronów i panom od sztandarów, asyście liturgicznej, całej Liturgicznej Służbie Ołtarza i wszystkim, którzy bezpośrednio , bądź pośrednio zaangażowali się w przygotowanie uroczystości.
Mamie
Mamusiu
Dziękujemy Ci dziś - za wszystko!
za to, że jesteś zawsze blisko,
za każdy wieczór i – poranek,
i za Twe oczy - zatroskane,
za Twoją dobroć i łzę w oku,
i za uśmiech, i za spokój!
że jesteś zawsze gdy potrzeba,
i że przychylić pragniesz nieba,
i że pomagasz jak nikt w świecie,
i że Cię cieszy każde kwiecie,
i słówko cicho powiedziane,
i za ten malin pełny dzbanek,
za Twoją wiarę… i nadzieję…
i jeszcze za to, że się śmiejesz,
i że zagrzewasz nas do życia…
- że mamy tyle do odkrycia…
że co najlepsze wciąż przed nami,
że z Tobą… - nie jesteśmy sami
- Ty jesteś z nami zawsze…, wszędzie…
tak było dotąd i tak będzie
- zawsze!...
… maleńka róża
wszystko rozchmurza
i to dla Ciebie
ta moja – róża …
25.05.2022
Kapliczka
Kapliczka
… jest w okolicy kapliczka mała,
stoi przy drodze – wszystkich zaprasza,
odkąd pamiętam – zawsze tu trwała,
tak sercom bliska – Kapliczka Nasza…
szczodrością wielu pielęgnowana,
pachnie świętością – jest jakby nowa,
tak omodlona i – ośpiewana,
z Niej ciągle płyną ku Bogu Słowa…
wewnątrz, w obrazie – Matka co słucha,
Pełna Miłości i Zatroskana,
nigdy nie bywa na prośby głucha
- Ta Częstochowska, Niepokalana…
tutaj rozkwita wiosna majem,
i w górę biegną Litanii Słowa,
przez cały miesiąc nie ustaje
- wciąż do Maryi – Litania Majowa…
a gdy przychodzi miesiąc październik,
wieczorem słychać Różańca Słowa,
serdeczne prośby zanoszą wierni:
- Panno Najświętsza, Matko Chrystusowa!...
…………
… jak tutaj cicho – ach, nic nie słyszę!
czuję!… - modlitwy – wielbiące śpiewy,
żarliwa wiara przenika ciszę
i łączy Dusze w gromkie zaśpiewy…
- Wszystkie przybyły, jak zawsze w maju
wielbić Jezusa i Matkę Jego,
zdają w opiekę pomyślność Kraju…,
aby uchronić Wszystkich od złego!
tak było zawsze i nic nie zmieni
tego co przecież trwało latami,
a Wszyscy tutaj zakorzenieni
módlmy się razem z Tymi Duszami!...
Szczęść Boże!
Obecny, 22.05.2022
Pielgrzymka do Matki Bożej
Środa 18 maja 2022 roku była dniem pielgrzymki Dzieci I-komunijnych wraz z rodzicami na Jasną Górę. Przed obrazem Jasnogórskiej Królowej Polski dzieci jeszcze raz chciały podziękować Jezusowi za dar Eucharystii i ten cudowny dzień I Komunii świętej. Wyjazd był już o godz. 4.50. O godz. 7.00 przed cudownym obrazem Matki Bożej uczestniczyliśmy we mszy św., która transmitowana była przez TVP na całą Polskę. Wielu z domowników mogło również uczestniczyć w tej mszy za pośrednictwem TVP i zobaczyć nas w kaplicy jasnogórskiej. Z dumą słuchałem kapłanów koncelebrujących tę mszę św. jak z podziwem patrzyli na dzieci i chwalili ich udział i zachowanie podczas tej mszy. Po zakończeniu Eucharystii udaliśmy się na jasnogórskie Wały, gdzie zatrzymywaliśmy się przy kolejnych stacjach Drogi Krzyżowej. Atrakcją były armaty na wałach i pomnik papież oraz ołtarz polowy, gdzie odprawiane są główne uroczystości. O godz. 9.00, gdy tylko otwarto drzwi Skarbca, weszliśmy do środka, by podziwiać zgromadzone tak pamiątki i skarby. Z uwagą słuchaliśmy pana, który opowiadał nam o najważniejszych skarbach Jasnej Góry. Po krótkiej przerwie na śniadanie i przebranie się w stroje sportowe, znów ruszyliśmy na dalsze zwiedzanie. Tym razem podziwialiśmy pamiątki zebrane w muzeum 600–lecia Jasnej Góry oraz izbę poświęconą pamięci Błogosławionego Ks. Prymasa Stefana Kardynała Wyszyńskiego. Wiemy, że kiedyś był On także w naszej parafii i nawet odprawiał Mszę św. na parafialnym cmentarzu. Potem udaliśmy się do kościoła św. Barbary, gdzie znajduję się cudowne źródełko, związane z Jasną Górą. Według legendy wytrysnęło ono, w miejscu, gdzie rabusie zniszczyli skradziony obraz Matki Bożej. Po drodze odwiedziliśmy też Seminarium Duchowne, gdzie uczą się klerycy i przygotowują się do służby kapłańskiej. W pięknym seminaryjnym kościele modliliśmy się o nowe powołania. A kiedy już wszyscy zakupili sobie pamiątki, zjedli kanapki i lody, ruszyliśmy autokarem w stronę Olsztyna. Tam bowiem czekały nas dalsze atrakcje. Najpierw pyszna ogórkowa zupa w Świętej Puszczy, potem zabawy i odpoczynek na placu wokół. Rodzice postarali się o jeszcze jedną niespodziankę. Pieczone kiełbaski z sosem i keczupem smakowały wyśmienicie. Niektórym brakowało tylko sosu tatarskiego, ale i tak wszyscy zajadali ze smakiem. Kiełbaskami podzieliliśmy się też z dziećmi z Ukrainy, które uciekając przed wojną w olszyńskiej Świętej Puszczy znalazły dom i schronienie. Potrzebowaliśmy dużo sił, bo przed nami była jeszcze długa wędrówka po jurajskich skałkach, aż do samego zamku. Trud wspinania rekompensowały nam cudowne widoki . Na koniec czekała jeszcze jedna niespodzianka, ale o niej cicho…. sza…. Niech żałują, ci którzy z nami nie pojechali.
A oto niektóre wrażenia uczestników:
W Częstochowie podobała mi się msza, skały i to, że ksiądz kupił nam po dwie gałki lodów. (Madzia Jochymek -3B)
Rodzicom podobało się wszystko:-) Przede wszystkim fajna atmosfera. Serdecznie dziękujemy.
Najbardziej podobała mi się Kaplica z obrazem Świętej Matki Boskiej Częstochowskiej. Bardzo podobało mi się też Seminarium, w którym były piękne witraże. Najlepsza zabawa była w Olsztynie, gdzie mieliśmy grilla i bawiliśmy się z naszym Księdzem proboszczem. Nasza wycieczka była super. (Piotrek Czaja)
Najbardziej podobała mi się kaplica i obraz Matki Bożej oraz to, jak Ksiądz Proboszcz ciekawie nam opowiadał o różnych rzeczach. W Olsztynie fajne były skałki, kiełbaski i przepyszne lody ? (Jakub Gondek)
Na wycieczce w Częstochowie było the best! Podobało mi się zwiedzanie. Na mszy świętej staliśmy najbliżej obrazu Matki Boskiej, nawet chodziłem na kolanach wkoło ołtarza. Potem w Olsztynie mieliśmy kiełbaski i wspinaliśmy się po skałkach, a na koniec jedliśmy pyszne lody. (Karol Stanek)
Na wycieczce w Częstochowie podobała mi się msza święta w Kaplicy Matki Boskiej. Interesujące były też wystawy w Skarbcu i w muzeum oraz odwiedziny w seminarium, a także przy cudownym źródełku. Potem pojechaliśmy do Olsztyna, gdzie wspólnie razem zjedliśmy obiad i mieliśmy czas na zabawę. Super było powspinać się po skałkach. Po wspinaczce na wszystkich czekały smaczne lody :) Pozdrawiam Zosia Sikora 3B
Doskonała organizacja i pomysł na tak fajną i ciekawą wycieczkę oraz doborowe towarzystwo i przemiłą atmosferę. Dziękujemy. (Rodzice)
Czekamy na następne wspomnienia i wrażenia.!
