Bieżące wydarzenia
Wielkopostne modlitwy
Rozpoczęliśmy Wielki Post. Pomocą w przeżywaniu tego czasu będą nabożeństwa wielkopostne odprawiane w naszej parafii:
Droga Krzyżowa dla dzieci -czwartek -godz. 17.30
Droga Krzyżowa dla dorosłych – w każdy piątek po mszy wieczornej, czyli ok. godz. 17.30.
Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym– w każdą niedzielę po mszy wieczornej.
Posypmy głowy popiołem
W Środę Popielcową katolicy rozpoczynają czterdziestodniowy post. Liczba 40 stanowi w Piśmie Świętym wyraz pewnej dłuższej całości, czasu przeznaczonego na jakieś konkretne zadanie człowieka lub zbawcze działanie Boga. W Wielkim Poście Kościół odczytuje i przeżywa nie tylko czterdzieści dni spędzonych przez Jezusa na pustyni na modlitwie i poście przed rozpoczęciem Jego publicznej misji, ale i trzy inne wielkie wydarzenia biblijne: czterdzieści dni powszechnego potopu, po których Bóg zawarł przymierze z Noem; czterdzieści lat pielgrzymowania Izraela po pustyni ku ziemi obiecanej; czterdzieści dni przebywania Mojżesza na Górze Synaj, gdzie otrzymał on od Jahwe Tablice Prawa.
Okresy i dni pokuty są w Kościele katolickim specjalnym czasem ćwiczeń duchowych, liturgii pokutnej, pielgrzymek o charakterze pokutnym, dobrowolnych wyrzeczeń, jak post i jałmużna, braterskiego dzielenia się z innymi, m.in. poprzez inicjowanie dzieł charytatywnych i misyjnych. Z liturgii znika radosne 'Alleluja' i 'Chwała na wysokości Bogu', a kolorem szat liturgicznych staje się fiolet. Istotą pozostaje przygotowanie wspólnoty wiernych do największego święta chrześcijan, jakim jest Wielkanoc.
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa przygotowanie do świąt Zmartwychwstania trwało tylko czterdzieści godzin. W późniejszym czasie przygotowania zabierały cały tydzień, aż wreszcie ok. V w. czas ten wydłużył się. Po raz pierwszy o poście trwającym czterdzieści dni wspomina św. Atanazy z Aleksandrii w liście pasterskim z okazji Wielkanocy z 334 r.
Tradycyjnemu obrzędowi posypania głów popiołem towarzyszą w Środę Popielcową słowa: 'Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz' albo 'Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię'.
Sam zwyczaj posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty znany jest w wielu kulturach i tradycjach. Znajdujemy go zarówno w starożytnym Egipcie i Grecji, jak i u plemion indiańskich oraz oczywiście na kartach Biblii, np. w Księdze Jonasza czy Joela.
Liturgiczna adaptacja tego zwyczaju pojawia się jednak dopiero w VIII w. Pierwsze świadectwa o święceniu popiołu pochodzą z X w. W następnym wieku papież Urban II wprowadził ten zwyczaj jako obowiązujący w całym Kościele. Z tego też czasu pochodzi zwyczaj, że popiół do posypywania głów wiernych pochodził z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedzającego roku.
(fragmenty artykułu zamieszczonego na stronie www.gosc.pl )
Nasz dobry znajomy
Miło nam obserwować postępy, a nawet sukcesy naszych dobrych znajomych. Takim z pewnością można nazwać Antoniego Zimnala z Sosnowca. Trzykrotnie brał udział w 'naszym' Konkursie Piosenki i Pieśni Patriotycznej. Zawsze nagradzany, a ostatnio zdobył Grand Prix tego konkursu. Cały czas rozwija swój talent. Nagrany w Operze Śląskiej w Bytomiu teledysk z wykonaniem kolędy 'Kołysanka Józefa' nie tylko to potwierdza, ale być może zapowiada wielka karierę. Tego mu właśnie życzymy. A oto jego wykonanie z pozdrowieniami dla całej parafii.
W zimowej scenerii
Nie często w ostatnich latach, mogliśmy patrzeć na nasz kościół w takiej zimowej perspektywie. Postanowiłem więc, tę wręcz bajkową scenerię kościoła i cmentarza, utrwalić i zatrzymać migawką obiektywu. Piękny -zarówno w nocy jak i w dzień. Prawda?
A oto odpowiedź na reportaż zdjęciowy.
Zimowe fotografie...
zdjęcia cudne ..., bajecznie zimowe ...,
trudno to wyrazić jakimkolwiek słowem,
- Kościół puchem otulony i taki bajkowy,
odleciały wszystkie wrony ..., umilkły podkowy ...,
odjechały, z rżeniem, sanie ... i nie ma ..., a żal ...
zaczął, ponoć, się karnawał ..., ale gdzie ten bal ...
świerki śniegiem przystrojone w równym korowodzie,
tak dostojnie powiedzione - polonez na chłodzie ...
ale ludzi tu nie widać ... - taki to już czas ...
śnieżny półmrok piękna przyda i otuli nas ...
tylko Jezus Frasobliwy - czy nieporuszony?...,
zamyślony ... i cierpliwy ... nie ściąga korony ...
groby śniegiem przysypane ..., ale pamięć trwa ...,
Czyny Bliskich - pamiętane - płoną w nas jak drwa,
choć Ich nie ma ..., to są z nami ... i wspierają nas!
- nie jesteśmy nigdy sami - także w taki czas ...
przyjdą jeszcze śniegi z deszczem... i zmieni się świat ...,
a na zdjęciach pozostanie ta zima... - sprzed lat ...
Obecny
Bolesławska Stajenka
W naszym kościele - Cudowna Stajenka
- przyszły małe dzieci i każde z nich klęka,
tak pragną powitać Jezuska Małego,
chcą być jak najbliżej - zapatrzyć się w Niego!
Nie przyszły tu same, inni też przybyli,
są z nimi pasterze, w tej podniosłej chwili,
owieczki, wielbłądy i osiołek mały
- wszyscy czują powiew niewymownej chwały!
Są też Trzej Królowie - przybyli z daleka,
mają z sobą dary dla Boga - Człowieka,
wszyscy cześć oddają Maleńkiej Dziecinie
- a Wiara i Miłość nigdy nie przeminie!
Wokół świeci gwiazda i światu rozgłasza
- ten Malutki Jezus - to Nadzieja nasza!
przecudne Gloryja! - aniołki śpiewają,
radosną nowinę światu ogłaszają!
I my nie zwlekajmy - witajmy Dziecinę!
i pokłon składajmy, Ta - odkupi winę!...
i Jej zaufajmy... i zanieśmy troski...,
wszystko... polecajmy - Sercu Matki Boskiej!
Obecny
